Όνειρα θερινής νυχτός... Νίκος Ορφανίδης.

Τα μεγάλα καράβια του έρωτα,

στης αυγής τα στενά μονοπάτια

όνειρα της ψυχής μου αμέρωτα

της ζωής μου ατέλειωτα μπάρκα

σε φεγγάρια σβηστά κι' ανεκπλήρωτα

κι η αγάπη σε ξένα λιμάνια

R)

Όνειρα θερινής νυχτός που βλέπουν οι μοιραίοι

γιατί κι εγώ δεν έζησα δεν γνώρισα ζωή

τ' αμπάρια μου γεμίσανε με της καρδιάς τα χρέη

σε κύματα πλανιόμουνα ν' αγγίξω ένα φιλί

2)

Μες το κρύο σβησμένοι οι φάροι μου

κι η καρδιά στα δικά της γαϊτάνια

την αγάπη να ψάχνω στον χάρτη μου

της χαράς τα κρυμμένα σημάδια

ένα βλέμμα να βρω γι' ακρογιάλι μου

να φυσήξουν ξανά μαϊστράλια