Ασφόδελος .. (Το λουλούδι των ψυχών)... Ντίνα Μήλου.

Δαιμονισμένος ουρανός,

Τα άνθη. κεραυνώνει.

Αιφνίδιος κι εριστικός,

Τους δείχτες κοκαλώνει.

Λαβωμένο τ' ασφοδίλι,

Για ειρήνη εκλιπαρεί.

"Του'ρθε ο ουρανός σφοντύλι,"

Για την προσφυγιά πενθεί.

Άνοιξη των ανατροπών,

Ασφυκτιούν τα υπόγεια.

Φτερά των χελιδονιών,

Στης κόλασης μπαλκόνια.

Πληγωμένη παπαρούνα,

Τις παλιές ουλές οξύνει.

Στο πέλμα της αρκούδας,

Αγκομαχεί η ειρήνη.

Βουρκωμένες μέρες ,

Του τρόμου η μανία.

Της ψυχής οι πληγές,

Δεν έχουν σωτηρία.

Δακρύζει τ' ασφοδίλι,

Το βλέμμα των αγγέλων.

Του πανικού το δείλι,

Σφυροκοπάει το μέλλον.

Όνειρα λεηλατημένα,

Παλεύουν να σωθούν.

Της πόλης τα ερείπια,

Σε λυγμούς ξεσπούν.

Τα μαύρα μανιτάρια,

Την νύχτα διογκώνουν.

Τα λευκά περιστέρια

Το λάβαρο σηκώνουν!

Ντίνα Μήλου