Αχτίδα... Αννα Ζανιδακη.

Ελπίδα διαμορφωμένη στις ψυχές μας και στους εσωτερικούς μας διαπληκτισμούς με εμφανή τα σημάδια της κόπωσης και της ανέχειας.
Συνθήκες που δρομολογήθηκαν αλλά δεν ήταν σε επιτρεπτά όρια ούτως ώστε να θέλουν να διαμαρτυρηθούν και να απευθυνθούν όχι σε χαμένες συνιστώσες ,παρά σε εδραιωμένες τελετουργίες αφής ,της φλόγας της ψυχής τους ,διαδραματίζοντας τις ευαισθησίες τους .
Μια ματιά σ ένα ξέχωρο περιβάλλον ραδιουργίας και αυτοματισμού,σε προσφορές κι απολαβές συνάμα του εγωιστικού πεδίου και της υψικάμηνου,που ναι έτοιμη να δεχθεί και να νιώσει τις καύσεις των νεκρών υπολειμμάτων ,μιας ζωής ,που σκότωσε η μιζέρια κι η σκλαβιά των συναισθημάτων.
Στέκεις παράμερα και κοιτάς απολαμβάνεις τις δάφνες σου καθώς ενστερνίζεσαι τους προγαμιαίους συμβούλους,σε μια ένωση και συνουσία ,γραμματίου συνεισφοράς και ανάδειξης τιμιότητας κι όχι παραφροσύνης και μετάλλαξης του ως τότε χαρακτήρα σου .
Μια χαραμάδα φως ,διακινηση εκείνων των σωματιδίων ύλης ,πο παραμένουν στέρεα και εμφανή ,παρά να εξαϋλόνονται και αδρανοποιούνται ,λόγω της συρρίκνωσης των θέλω ,στα διατάγματα των πρέπει ,χωρίς τις φιλελεύθερές τους αποτυπώσεις .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου