Σκαλιά... Τάκης Κτενάς...

Σκαλιά μόνο για μένα...

Είπες.Αγαπάς τα σκαλιά που πάνω τους απλώνω φως.Το φως απ' το φεγγάρι που πέφτει πάνω τους εκεί.Σαν θάλασσα τα σκαλοπάτια σου και το φεγγάρι φεγγίζει ασημί.Σπάει το φεγγάρι,γίνεται κομμάτια Και τα κομμάτια του πολλά μικρά φεγγάρια στα σκαλιά σου πέφτουν.Από τον ουρανό γλιστράνε.

Στην σκάλα σου ακουμπάνε,όπως οι λέξεις που γεννιούνται.Από μια άλλη Εποχή,βασίλισσα εσύ.Στο παγωμένο τοπίο που το χιόνι καταλαγιάζει,όλα μαζί και εσένα τα αλλάζει.Βασίλισσα του Χιονιού,ενός παράξενου και μαγικού παραμυθιού.Εσύ είσαι η νεράϊδα,για σένα φτιάχνουνε φορέματα τα ξωτικά.Ράβουν με αγάπη και χαρά,δικά σου φτιάχνουν νυφικά.Ξωτικό εσύ,γίνεσαι

αέρας γίνεσαι γιορτή σε ένα ωραίο απάγκειο λιμάνι που κανένα πλοίο δεν θα μπει.Γιατί κανένα πλοίο δεν υπάρχει.Από τότε που βρεθήκαμε μαζί,καινούργια πλοία φτιάχνουμε πάλι.Πλοία για να βρούνε το λιμάνι,αλλιώς ποιός ο λόγος λιμάνια να υπάρχουν?

Σκαλιά μόνο για σένα...

Βασίλισσα εσύ για μένα και βασιλιάς εγώ.Σε ένα βασίλειο εδώ, στον κόσμο που όλοι λένε σ' αγαπώ.Στο κόσμο που τα μικρά παιδιά χαμόγελα γίνονται πλατιά και κάνουνε τσουλήθρα στο φεγγάρι.Κοιτάνε με τα μάτια ανοιχτά,έναν κόσμο που δεν υπάρχει.Μα μήπως υπάρχουμε εσύ και εγώ? Μόνο η Αγάπη μας υπάρχει και αυτή θα μείνει πίσω μας εδώ.Σε θέλω,σε ποθώ.

Τα τραγούδια λένε και οι άγγελοι υμνούνε.Τον έρωτα όλοι λαχταρούνε.Τον έρωτα θεό ψάχνουνε να βρούνε.Σύμμαχος μας η Αγάπη.Κρυμμένοι στα χαρακώματα της πίστης μας, περιμένουμε να ξημερώσει.Τον πόνο μας η ελπίδα να ημερώσει.Τα σκαλιά πολλά,πολλά και ανηφορικά όπως και ο Γολγοθάς.Μα τον ανεβαίνουμε μαζί και έτσι γίνεται πιο γλυκός.

Ο πόνος πιο μικρός.Μυρίζει ο αέρας,μυρίζει ζάχαρη κανέλα.Σαν το φιλί σου,σαν την Άνοιξη μαζί σου όταν έρχεται εκεί.Στα λόγια σου μέσα.Όταν μου δίνεις όρκους ότι για μένα μόνο είναι,η σκάλα του ουρανού και μείνε! Μείνε κοντά μου,μην φύγεις μακριά μου ακόμα κι αν θα φύγεις μείνε.Κατοίκησε στην Σκέψη μου,γέννα μαζί μου την λέξη μου.Βασίλισσα εσύ και βασιλιάς εγώ.Σε ένα βασίλειο εδώ,βασίλειο από λέξεις και αγάπη μικρό.

Βασίλειο από πάγο φωτεινό που ο Χρόνος παγώνει σαν τον Έρωτα όταν ζω.Όρκο σου δίνω ότι δεν φοβάμαι.Θυμάμαι.Για πάντα θα θυμάμαι και στην Σκέψη σου κοντά σου θάμαι!

Σκαλιά μόνο για μένα και για σένα...

Σκαλιά που φτάνουν μέχρι το Φεγγάρι.Γιατί πιο κοντά μας είναι το φεγγάρι παρά η καρδιά μας.Δεν κοιτάζουμε μέσα μας γιατί είναι μακριά.Είναι βαθιά.Τα νερά βαθιά θολά και άγρια σαν τις Τύψεις μας.Τις Ενοχές μας.Μου είπες νάρθω να τις σβήσεις,σαν

σφουγγάρι από μαυροπίνακα να τις καθαρίσεις.Παιδί να ξαναγίνω να γελώ.Να παίζω,να χορεύω και να τραγουδώ.Την ημέρα του Αι Γιαννιού φωτιές και φλόγες να πηδώ.Στο καλοκαίρι σου να μπω,να κολυμπήσω στην θάλασσα σου εδώ.Στα άγια νερά σου να μπω να καθαρθώ.Να βαφτιστώ.Όνομα να αλλάξω,

Έρως να ονομαστώ.Σε εσένα να αράξω,στο λιμάνι σου να μπω.

Πλοίο αταξίδευτο από καιρό,να βγω στα ανοιχτά γιατί στεριά δεν θέλω πια.Στην στεριά δεν ζω.Όταν το δειλινό στα χείλη σου θα σβήνει το φιλί,εγώ θα είμαι εκεί.Όταν την νύχτα θα τρέχει πίσω απ' τα σύννεφα το φεγγάρι,εγώ θα γίνω παλικάρι και θάμαστε μαζί.Θα σε φιλώ.Θα σε κρύβω στην αγκάλη μου να μην σε δει κανείς.Για να μην σου μαρτυρήσει ότι είσαι Άγγελος,ότι έχεις φτερά και τα ανοίξεις και φύγεις μακριά.Όταν η γη θα σε έχει ανάγκη,θα γίνω βροχή.Να πέσω πάνω σου να γίνω ένα με εσένα,σταγόνα.Να χυθώ εκεί,που θα πέσεις και εσύ.Να ξαναγεννηθώ με εσένα μαζί!

Σκαλιά.Για μένα η για σένα δεν έχει σημασία.Ακολουθώ το Φως.

Έχει αστέρια η Νύχτα ευτυχώς και ένα φεγγάρι λάγνο.Αγάπη μου,τι κάνεις? Τι κάνω? Έλα.Άστα όλα και έλα μαζί μου εδώ.Σε μία κολοκύθα που θα σε πάρει και θα σε φέρει στο Φεγγάρι.Σε ένα δέντρο που φυτρώνει και από έλλειψη ματώνει.Την δικιά σου έλλειψη.Του λείπεις εσύ όσο και από τον ουρανό η γη.Για αυτό και ήρθε.Ήρθε ο ουρανός κοντά,μέσα μας κατοικεί!

Έλα! Μου είπες και ήρθα.Είμαι ο Ουρανός και κατοικώ στην γη!

Υ.Γ.: Πάλι μου μίλησε ο Ουρανός και βγήκανε στο πέρασμα να φωτιστούνε Ασώματα Σώματα και Άϋλες Δυνάμεις Αόρατες σαν και εμένα.Δεν με βλέπεις.Επειδή δεν υπάρχω.Ο Κόσμος μου είναι αλλού και από εκεί έρχομαι εγώ.Απάντηση να δώσω ότι ζω.Έχω μαζί μου και αγαπημένα πρόσωπα εδώ.Σου στέλνουνε αγάπη και μια μεγάλη αγκαλιά.Μου είπαν να σου πω ότι σύντομα θα είσαστε κοντά.Να μην φοβάσαι.Να μην λυπάσαι. Δίπλα τους κοντά τους γρήγορα θε νάσαι.Ήδη είσαι αλλά δεν το βλέπεις.Ότι βλέπεις δεν υπάρχει και ότι δεν βλέπεις υπάρχει. Αυτό που βλέπεις σύντομα θα καταρριφθεί.Αυτό που δεν βλέπεις για πάντα θάναι εκεί!

ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ