Το ουρλιαχτό βυθίστηκε στο πηγάδι
μαζί με τα αστέρια που πνίγηκαν
η υποκρισία άπλωσε τα υπερτροφικά της μέλη
να μαζέψουν και το τελευταίο ίχνος
από την αστερόσκονη που απέμεινε
να χρωματίζει τον ύπνο.
Το ρήγμα απόψε απλά μεγάλωσε
ξεπρόβαλε και μας άγγιξε
χαμογελώντας ειρωνικά
καταβροχθίζοντας τα όνειρα
καλώντας τους εφιάλτες
να αγγίξουν τις ανάσες μας.
Καπνός από τα αποκαΐδια της αδιαφορίας
σκέπασε απ’ άκρη σ’ άκρη την διάσταση
που καλύπτει ο χρόνος
σκεπάζοντας τις εικόνες των διάφανων ήλιων.
Δεν ήταν τυχαίο.
Το σκοτάδι καταβρόχθισε τις θύμισες
η λησμονιά ακολούθησε το αγκομαχητό
το χάδι σκληρό σαν πέτρα.
Το παράθυρο έκλεισε
© Copyright Δημήτρης Παπαλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου