Παντού... Αννα Ζανιδακη.

Σε καταδιώκουν και εσύ επισπεύδεις να τις βρεις και να τις ενσωματώσεις πάνω σου .

Πολιορκείσαι απ τις ερρινείες τους και θεσμοθετείς νόμους και κανόνες ,καταστολής τους .

Επιδιώκεις να τερματίσεις τους φόβους σου και τις αφήσει να σταθούν απέναντί σου και εσύ μόνος ,μόνη ,να μετρήσεις τα περιεχόμενά τους.

Δε θες να αναμετρηθείς με τα άσχημα εκείνα όνειρα ,που θέλουν να σου ισοπεδώσουν κάθε τι θετικό και διαυγές ,παρά μένουν ,σ αντικρύζουν και παίζουν με τον πόνο σου και τη δυσαρέσκειά σου .

Ονειροπαγίδες ,φερμένες ,απ τα μέσα της ψυχής της σκέψης ένα με το σώμα σου ,την ύλη και τα κύτταρά σου .

Τραγική φιγούρα ,όλο σου το σώμα ,που τις δέχθηκε χωρίς να θέλει και την έχει πάνω το μέρα νύχτα ,αχθοφόρος των θέλω του και διαιτητής των πρέπει του .

Μερημνεί ,αποσιωπά και εκμυστηρεύεται τις δικές του ανάγκες να απαλλαχτεί απ αυτές και να χειριστεί σχέδια και σκέψεις οσμές της ζωής και να γευτεί την ωμή πραγματικότητα .\

Χωρίς φόβους κι ενδοιασμούς ,θέλει να απαλλαχτεί ,να αποδομήσει τα στοιχεία του αλλά κυρίως ,να νουθετήσει εναλλακτικές λύσεις και αποσβέσεις των αποτυπώσεών του.

Όλες μέσα σ ένα κλουβί ,περίτεχνα στολισμένο ,αλλά αφημένο και παρατημένο ,μακριά απ τα όνειρά ,τα καλά και χαρμόσυνα τα θετικά και τα ευκολοπρόσιτα!