Μη μ'ακουμπάς εκεί που οι πληγές πονάνε.
Αυτός ο πληγωμένος Οκτώβρης
πάντα θα κεντάει με το βελόνι του
μια ακόμα κρυφή μεταξοβελονιά
στου νου το λινομέταξο κεντήδι.
Οι ώρες του, σπαθιά ματωμένα.
Να θυμίζουν τον σπαραγμό
της άκαρπης μήτρας,
που ξεκόλλησε απ' το σώμα ,
για να αφήσει το κενό,
την ύπαρξη να διαφεντεύει.
Άδειο παγκάκι πιά ή ζωή.
Χωρίς σώματα αγκαλιασμένα.
Χωρίς ανάσες να ζεσταίνουν τους χειμώνες.
Σιγοκυλάει στο γέρμα της.
Χωρίς όνειρα χρωματιστά.
Χωρίς αναμονές.
Χωρίς διακυμάνσεις
στη χαρά της κάθε μέρας.
Απλά μια προσμονή.
Αγγέλα Καραγκούνη 5/10/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου