Μην λυπηθείς στο σταυροδρόμι που περνάς.
Εγώ θα στέκω μόνος μου
να σε κοιτώ που πας.
Με τα βαθιά αισθήματα που μοιάζουνε φωτιά
Εγώ θα στέκω πλάι σου μια τρυφερή σκιά.
Μην σε τρομάζει η μοναξιά που μόνη την παλεύεις.
Εδώ θα είμαι εγώ στη σκέψη ν'αγναντευεις.
Θα σε κοιτώ να χάνεσαι με τα γλυκά σου μάτια
και να κοιτάς το πέλαγος να παίζεις στ' ακρογιάλια.
Μην νιώσεις φόβο, ταραχή μην ζεις φουρτουνιασμένη
η θάλασσα μυνήνατα στου στέλνει θυμωμένη.
Πως στο τιμόνι της ζωής που οδηγείς μονάχη
ειμαι και εγώ στη σκέψη σου και σε βοηθώ στη μάχη.
Δεν θέλω να λυπάσαι ούτε και να λυγίζεις
το φόβο το δικό μου, με αγκάθια μην στολίζεις.
Συμπλήρωμα στη σκέψη μου, στους φόβους μου κενά.
Είσαι για μένα ο κόσμος μου, λευκή τριανταφυλλιά.
Που απλώνεται στον κήπο μου να το μοσχομυρίζω
και στην καρδιά μου πίνακας για να σε ζωγραφίζω.
Σαν εξωκλήσι στέκεσαι στην κορυφή του νου μου
να νιώθω την ταπείνωση στη σκέψη του μυαλού μου.
Μαζι θα νιώθουμε εμείς παιδιά της αντοχής
σε βλέπω σαν εικόνισμα μιας τρυφερής ψυχής.
Που οι καρδιές μας μάθανε σαν να χτυπάνε μία.
και από τις πράξεις σου ένιωσα πραγματική λατρεία.
Θα σε κρατώ στα χέρια μου σαν σκέψη μην μου φύγεις
και στην πληγή του εγωισμού φαρμάκι να μου ρίχνεις.
Γιατί κατάντησα δειλός και λίγο φαντασμένος
μόνος με καταδίκασα
Ιωάννα Καγκαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου