Αχ Μάνα... Τάκης Κτενάς.

Έκοψα το λουλούδι για να στο προσφέρω,

αλλά ένα αγκάθι του με τρύπησε και μάτωσα.

<<Αχ!>>είπα και έγλυφα το δάχτυλο μου από τον πόνο.

<<Πόνεσες αγάπη μου? Πόνεσες καρδιά μου? >>

άκουσα μια φωνή και σάστισα,δεν πίστευα στα αυτιά μου.

Το όμορφο λουλούδι μου έβγαλε φωνή?

<<Η μάνα σου είμαι παιδάκι μου,δεν με γνώρισες?

Η μάνα σου καλέ μου,η μάνα σου ακριβέ μου!>>

Και τότε ναι,την γνώρισα.Δεν είναι δυνατόν!

Και όμως ήταν αυτή.Ήταν η δικιά της φωνή!

<<Όχι μανούλα μου,δεν πόνεσα με το αγκάθι.

Με εσένα πόνεσα, γιατί δεν ήξερα ότι ήσουνα λουλούδι

και σε έκοψα.Ήθελα να στο προσφέρω,για αυτό το έκοψα.

Το λουλούδι αυτό ήθελα να σου το φέρω.>>

<<Ε,φέρτο τότε γιέ μου.Φέρ' το...>>

<<Θα στο φέρω μάνα>>είπα <<θα στο φέρω>>

και το φίλησα.Το φίλησα και της το πήγα.

Το άφησα πάνω στον τάφο της,να της κρατάει συντροφιά.

Όμορφη που είσαι μάνα! είπα.

Ήταν ένα κόκκινο κατακόκκινο τριαντάφυλλο πάνω

σε ένα λευκό κατάλευκο μνήμα μαρμάρινο.

Είχε και το αίμα μου επάνω...

ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ

Αφιερωμένο στην μάνα!

Ανθολόγιο Ποίησης- Φθινόπωρο 2016 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ