Ο χορός στη βροχή
Στο δρόμο βγαίνω γυμνή
χωρίς κανένα ίχνος ντροπής
τα χέρια απλώνω προς τον ουρανό
προσπαθώντας να πιάσω
τις πολύτιμες για μένα σταγόνες
τις κοιτάζω και χαμογελάω
Ατελείωτη αίσθηση ελευθερίας
κατακλύζει τη ψυχή μου
σαν μια αόρατη κουβέρτα
που με τυλίγει μέσα της
ενώ ταυτόχρονα χορεύω
απολαμβάνοντας το υγρό στοιχείο
να πέφτει πάνω μου σαν γάργαρο νερό
για να ξεδιψάσω.
Και τότε σε βλέπω να με πλησιάζεις
σαν ένας θεόσταλτος Άγγελος
που ήρθε μόνο για μένα και μου λες
«έλα να χορέψουμε μαζί»
ενώ ταυτόχρονα απλώνεις τα δυνατά σου χέρια
και με αγκαλιάζεις.
Και τότε εγώ σου χαμογελάω
πειράζοντας τα βρεγμένα μαλλιά σου
ενώ παρατηρώ τις σταγόνες
να πέφτουν στα χείλη σου
σαν μικρά ασημένια αστέρια
που στάζουν ευτυχία.
Μαγεμένη από την πανέμορφη τούτη εικόνα
πλησίασα δειλά- δειλά τα χείλη σου
για να νοιώσω την μοναδική για μένα γεύση τους
που μοιάζει με γλυκό κρασί σαν θεία κοινωνία
η οποία σφράγισε παντοτινά όλο μου το είναι
σε μια ανάγλυφη επιφάνεια που βρίσκεται πλέον
στα δικά σου χέρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου