Ψυχή, δίπλα με ψυχή
και όντως κάποιες ξεχωρίζουν .
Είναι αυτό που λέμε,
κάποιες λίγο παραπάνω σαν να φωτίζουν .
τίποτα μέσα τους από δαύτο δεν αφήνουν.
Καλές όλες οι ψυχές,
μα μερικές κομμάτια τους πουλήσαν.
Έτσι ολάκερη δεν έμεινε,
στην σκοτεινή μεριά εκείνοι
σαν σπασμένο σκαρί, ναυαγήσαν.
Ύπουλα κάποιος έσβησε,
από το φως τους,
λίγη από την φλόγα .
Εκείνοι δεν θυμήθηκαν,
ψυχή πρέπει να μένει ολόκληρη τελικώς,
σαν την πιρόγα.
Σαν σκάφος μονόξυλο,
πάλι κάποιος ολάκερη με αγάπη θα την φτιάξει .
Εφόσον δεν την πρόσεξε,
άλλος υπεύθυνος, αντί για εκείνον θα την φυλάξει.
Κάποιοι άξιοι ανιδιοτελείς,
εκεί έξω ξέρω πως υπάρχουν .
Έγιναν για να βοηθούν,
τα ευγενή κίνητρα να διαφυλάξουν.
Μα δεν τους νιώθουν και πολλοί,
έτσι μοναχικές θάλασσες
πάντα θα διαβαίνουν.
Όταν τελειώσουν προσφορά καρδιάς,
στο περιθώριο σιωπηλά ξεμακραίνουν.
Πρόσφεραν άφθονα
και κάτι για τον εαυτό τους δεν ζητήσαν .
Την ώρα που φίλοι και εχθροί
παράλογα τους πολεμήσαν .
Είναι από τα σκοτεινό σύστημα
όλοι τους βαλμένοι,
Να νιώθουν οι άξιοι
από παντού και πάντα κυνηγημένοι.
Μα έχουν οι φύλακες
γνώση και νου,
να ξέρουν που βαδίζουν .
Οδηγούμενοι από το φως
τίποτα δεν αναθεματίζουν.
Ψυχή δίπλα σε ψυχή.
Κανένα συμφέρον, απέραντη εμπιστοσύνη,
στήριξη και αγάπη .
Εκείνους φόβος
δεν τους κυριαρχεί,
ακόμα και όταν σου γυρνούν γυμνή την πλάτη.
- Έφη Κεραμή -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου