Σ' αλαφροΐσκιωτες ψυχές
δεν ειν' ντυμένες οι στιγμές
με μεγαλείο.
απ' έρωτα να ξεψυχάς
έρωτα θείο.
Σ' ασπρόμαυρους ωκεανούς,
άδικα ψάχνεις θησαυρούς
πλαστοί οι χάρτες.
Θέλει ψυχή να κυβερνάς,
τις συμπληγάδες να περνάς
με μάγκες ναύτες.
Σ' απότομες βουνοκορφές
άδικα κυνηγάς φωλιές,
αϊτούς να συναντήσεις.
Αν τα καρφιά δεν είν' γερά
θα χαλαρώσουν τα σκοινιά
κενό θα κοινωνήσεις.
Σε όνειρα απατηλά
άδικα ψάχνεις για καρδιά,
αγάπη να χορτάσεις.
Θα σε αδειάσουν θα σε πιουν
στη μοναξιά σου θα γελούν,
πάλι θα κλάψεις.
Μονάχα μια ψυχή αν βρεις
στο παραπέτασμα της γης
δάκρυ να σου χαρίσει.
Σκύψε προσκύνα σιωπηλά
στα χέρια κράτα τη γερά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου