Έλα, να πλύνουμε τις ψυχές μας
σε τούτο το ρυάκι.
Να δες, πηγάζει απ’ την σχισμή του βράχου,
να φτάσει ως τον κάμπο
να κάμει το χρέος του
ελπίζοντας κάποτε να γίνει ζωογόνο ποτάμι.
.
Έλα, ν’ αφεθούμε στο χάδι του αγέρα
στις απαλές πνοές του.
Μοιάζει ερωτικό φιλί ολόδροσο που αγγίζει
το γυμνό σου κορμί
αποσταμένο πάνω στις πευκοβελόνες
και μόνοι μάρτυρες εγώ
κι ένα αγριοκάτσικο από τα απόκρημνα.
.
Έλα, δώρο του θεού η αγάπη
που περίσσια προσφέρω από τα μέσα μου.
Ευλογημένη, κατακλύζει το νου
και μουδιάζει το σώμα
που ακυβέρνητο πλοίο μοιάζει
κι εσύ η σωσίβια λέμβος μου,
η επίγεια σωτηρία μου.
.
Έλα, ας διασταυρώσουμε τις ανάσες μας
σ’ ένα θανατερό σμίξιμο.
Περίσσεψεν ο έρωτας,
που ρέει ασυγκράτητος
από τους πόρους του κορμιού μας,
ας γευτούμε τώρα,
.
Χρήστος Κουκουσούρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου