Σελίδα στο βιβλίο της ζωής... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Φεύγουν τα χρόνια , μοιάζουν με τις αναλαμπές της αστραπής

ώσπου τα μάτια ν΄ανοιγοκλείσεις ,επέρασαν και πάνε

πίσω αφήνουν σε πυκνογραμμένες στον χρόνο σελίδες

όλα όσα άνθισαν και κάρπισαν στην πορεία του καθενός .

Να δηλώνουν την αγωνία των σκληρών αγώνων

με τα δικά σου υπογεγραμμένα να υπενθυμίζουν ενοχοποιώντας

ενίοτε κατά πόσο παρέκλινες από τους στόχους σου τους

αρχικούς,από όσα θέλησες .

Πόσα έφτιαξες , τι κατόρθωσες , για τί αγωνίστηκες .

Πόσες φορές να βρήκες τον ήλιο μέσα στην ψυχή σου ;

Μπόρεσες άραγε να απλώσεις το άχρονο,άπλετο φως του

σε όσο γινόταν περισσότερες δεχτικές υπάρξεις

μήπως και βρουν θαλπωρή απ ΄τις ζεστές ακτίνες σου;

Αν βλέποντας κάποιες φορές την άπλα του πελάγου

πέρα από τον κυανογάλανο ορίζοντα των ορίων σου ,

αν θέλησες να πλανάρεις,γοργόφτερος γλάρος του πελάγου

μέχρι τις αντίπερα ,γνώριμες και τόσο οικείες ακτές!

Αν ζηλεύοντας τα πουλιά που ελεύθερα,τον αέρα δικό τους

ένοιωθαν μην αντέχοντας πια να λαχταράς το πέταγμα

από την γη και να τα μακαρίζεις αν τα ακολούθησες κάνοντας

την αποκοτιά να ανοίξεις του θάρρους τις φτερούγες

και τα άφησες να σου δείξουν τους μυστικούς τους,

χωρίς σύνορα ουρανούς.

Πέταξες ;Μάτωσες;Πάλεψες; Σκόνταψες;Σηκώθηκες;

-Ναι!

Τότε είσαι άξιος παλληκάρι μου του λόγου της ύπαρξής σου!

Το ταξίδι της ζωής σου άξιζε την πορεία που ακολούθησες!

Ζωή σημαίνει να ζεις !Να είσαι ο ίδιος ένας αγώνας,

μια διεκδίκηση,αγώνες ατέλειωτοι,αγώνες ,όσο ζεις.

Βαρβάρα Κατσιάνου