Ήταν μια μέρα... Nectarios Creta.

Ήταν μια μέρα

Ήταν Κυριακή

Χρειαζόμουν λεφτά

Σε ένα άδειο μπαρ

Ο μονόλογος αρκεί

Ο ήχος της μουσικής

Αρκεί

Καί τό ξημέρωμα Μορό μου

Μια στάλα από το όνειρο

Μια ρουφηξιά από τον καφέ

Μυστικά παιδεύουν το καθημερινό

Σπασμένα γυαλιά σε αυτό το δωμάτιο

Το πάθος

Ξεχειλίζει

Τίποτα

Σε αυτές της κατάστασης το μερτικό από τη ζωή

Το βάλαμε στην τσέπη

Το καθημερινό αγάπη μου το καθημερινό

Και το γειά έχε γειά

Οδηγός της ζωής

Ραγισμένες καρδιές

Στο Μαυροπίνακα του σχολείου

Το αντάμα

Το έλα ξανά

Σε ένα δίσκο του πικάπ που αργά παίζει

Σε αυτή την ομίχλη του μυαλού

Μια μεξικάνικη μπάντα

Το τσιγάρο αργεί να καεί

Και χάντρες του κοπολογιού

Η μία μετά την άλλη

Τον χρόνο μετρούν

Το να γίνεσαι αγάπη

Το να γίνεσαι ζωή

Στα απομεινάρια του διαλόγου

Του κάποτε

Φήμες ενός έτους

Περίπλοκης εποχής

Ήρωες

Αδρανείς κατάστασης

Δώσε μου αυτό το χαμόγελο

Αρκεί

Ένας Ρωμαίος σε ένα τόμο βιβλίου πεταμένος

Ξεσκονίζω τα ράφια του προχτές

Μια σελίδα

Έλειπες ζωή

Ξεχασμένοι στης μέρες που αργοκυλούν

Μια χάντρα του κομπολογιού βαραίνει

Τη ζωή ακόμα

Σε ένα ξεψαχνισμένο

Κόσμο Μορό μου εσύ