Μιρέλλα... Nikiforos Taptos.

Τραγουδώ για ένα γλυκό κορίτσι της Προβηγκίας,

για τον έρωτα της νιότης της που συνάντησε

στα χωραφόσταρα του La Crau, μιας κρυφής προφητείας

Εκεί προς τη θάλασσα το πάθος της απάντησε.

Υπήρξε ταπεινή μαθήτρια του Ομήρου

Οι κάτοικοι λίγα έλεγαν για αυτή.

Το λευκό νεανικό μέτωπο της εξ ολοκλήρου

φάνταζε ως ένα βαρύτιμο στέμμα με τη κεφαλή ορθή

Δεν φορούσες της Δαμασκού φορεσιά

για να σε τραγουδήσουν σε γλώσσα ξεχασμένη

που μόνο ποιμένες σε υμνούν, κάτι σαν σε ονειροφαντασιά

με την αντίληψη του καιρού λαγγεμένη

Εσύ της πατρίδας μου Θεέ

που γεννήθηκες ανάμεσα σε ποιμένες

πύρωσε τα λόγια μου της ζωής Ανθέ

να μην επικρατήσει ο άνθρωπος με κακίες στοιβαγμένες

Από το δένδρο καταστρέφουν

Σώσε Θεε μου ένα κλαδί

Αυτό που αγγίζει τον μπλε ουρανό και τον γνέφουν

φτερά στην ντοπιολαλιά μου να δώσει η Αγία Μαγδαληνή

Frédéric Mistral (Βραβείο Νόμπελ ποίησης 1904), Mirèio

(Νικηφόρος Τ. για την μετάφραση από αγγλικό κείμενο)