Βρέχει... Ιωάννα Καγκαρά.

Και εσύ δεν είσαι πουθενά

πέσμου τι έχεις

Ζούμε στο χθες και στο μετά

μείνε μη φεύγεις

Άκου το κλάμα του Βοριά...

και η μοναξιά χτυπάει αργά...

ψευδαίσθηση ότι σ'έχει....

Ας ερχόσουν στο δικό μου παραλήρημα...

ν' αντικρίσω την αιτία σε αυτό το δίλημμα...

Τις πυκνές μελανχολίες σου να εξόριζα...

να σου πω πως σ'αγαπώ απλά κι ας σε χώριζα..

Βρέχει...

Μια πληγή που αιμορραγεί και ακόμη τρέχει...

Μες τους φόβους μου αρνήσε μια καρδιά...

που χτυπάει δυνατά σαν μια γροθιά..

Και η δική σου η καρδιά πως το αντέχει...

Ιωάννα Καγκαρά