Εγώ πουθενά... Κτενά Ρούλα.

Τρυπώνω συχνά μέσα στη νύχτα,

κουβαλώντας το δικό μου

σκοτάδι αγκαλιά

Πιάνω κουβέντα με σκιές

Αφουγκράζομαι τούς

ψίθυρους τής σκόνης

που αιωρείται,

από τούς καλπασμούς

των χαμένων ονείρων.

Με τυλίγει ο άνεμος,

Στά αυτιά μου θροΐζουν

ακατάληπτες λέξεις

φύλλα στροβιλίζονται ολόγυρα.

-Χορεύει η νύχτα;

- Γύρνα στο φώς

- Μπες πιο μέσα στο σκοτάδι

- Φύγε, φύγε...

Ένα άστρο πέθανε πρίν λίγο,

Ακούω ακόμη να σβήνει στην λίμνη

ο στεναγμός του.

Γύρω χορεύουν οι σκιές,

Οι ψίθυροι δεν ανασαίνουν,

Δυό νυχτερίδες,

ανάποδα κοιτούν χωρίς σκοπό

Γίνομαι νύχτα και εγώ

Κανείς δεν μου δίνει σημασία,

κανείς δεν με προσκαλεί,

κανείς δεν με αποδιώχνει,

κανείς δεν χρειάζεται

να με αποδεχτεί.

Χορεύω,

Εγώ και τό σκοτάδι

Σκοτάδι εγώ,

Εγώ νύχτα,

Σκοτάδι και νύχτα,

Εγώ σκιά,

Εγώ πουθενά......

Κτενά Ρούλα