Πλανεμένος δρόμος... Θανάσης Καλλονιάτης.

"Τα μάτια μου άνοιξα και είδα,

τα κάλπικα τα ζήτω τα μεγάλα,

το νου μου θόλωσε, του εγωισμού μου η πείνα,

της ζήσης τα καμώματα, σκοτούρα και αντάρα."

Της πλάνης μου ο δρόμος χρυσός και φωτεινός,

της πένας μου μελάνι , μα και καρδιάς κραυγή,

βουβή, δε την ακούτε, μυαλού μου πανικός,

κρυμμένος ως που να 'ρθει ανέφελη αυγή.

Λυσσομανά ο αγέρας, θωρώ απ' το παραθύρι,

η όψη σας σκληρή , τα μάτια μου δακρύζουν,

πολύχρωμο, μα άσχημο, τούτο το πανηγύρι,

ανεμελιάς μου βάσανο, τη σκέψη μου ποτίζουν".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023