Μετράω βήματα της νέα μου ζωής
Είναι δειλά …είναι διστακτικά
είναι λυπημένα …βαθιά.
Μόνα …μέσα στο σκοτάδι
Παγωμένα …μέσα στην αγέλη
Στέκονται μ΄ένα αφύσικο θάρρος
απέναντι στο νέο μονοπάτι.
Ξέρουν πως δεν θα΄ρθεις ξανά
πως έφυγες για πάντα σ΄ερωτική ξενιτιά.
Εσύ ένας μετανάστης ηδονής
Εγώ ένας φυγάς ζωής
Δυο πιόνια εγωισμού στο πιο σημαντικό παιχνίδι
που τελικά το έχασα …πριν στεφτώ Βασίλισσα.
Εσύ πάντα ο Πύργος της ψυχής μου
που σκότωσε το στρατό
και μαγάρισε τον θρόνο …τον κεντητό.
Μετράω βήματα …
Είναι πολλά
Είναι θολά ...είναι ξένα και αγκαθωτά
Το ξέρω …θα ματώσουν ...θα πονέσουν
Θα ντυθούν καημός
Θα καταντήσουν να ψιθυρίζουν μοιρολόι
Θα ορκιστούν πως δεν θ΄αγκαλιάσουν άλλο γόη
Μετράω βήματα …
Πέταξα το στέμμα
Πέταξα και το φιλί που μου είχε ορκιστεί
πως θα με στέψεις Βασίλισσα για μια ολόκληρη ζωή.
Μια εξοστρακισμένη διάδοχος χωρίς θρόνο ή αυλή
που κάθεται σε γωνιά και μετράει βήματα
για να γιάνει η καρδιά …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου