Πέφτω... Κτενά Ρούλα.

Σ'ένα όνειρο ζω,

την ζωή που στ, αλήθεια δεν έζησα.

Όλα τα σ, αγαπώ,

στην δική σου την άρνηση έκρυψα.

Σαν σε κοιτώ,

μέσα στα μάτια σου πέφτω δάκρυ ξένο.

Έλα απόψε,

πόσο ακόμη θα αρνιέσαι την σελήνη;

Ο ουρανός δεν με κρατάει

Πέφτω,

αστεριού έγινα σκόνη.

Πέφτω και σαν να μην υπήρξα σβήνω.

Η σιωπή σου,

στου ονείρου μου την άκρη

μιά αγχόνη.

Ψάχνω μιά λέξη,

προτού σταγόνα πέσω

στον βυθό σου.

Πέφτω,

στάλα ιδρού απο ένα στάχυ,

που αντίκρυ έστεκε του ήλιου.

Πέφτω,

σ'ένα σεντόνι που τυλίχτηκε

η αγάπη,

σε μιά ανάσα.

Πέφτω,

κάφτρα μιάς πυρκαγιάς σε άδειο τασάκι,

ενός τσιγάρου εμπρηστή χωρίς αιτία.

Πέφτω,

νότα μιάς πριμαντόνας σε μιά σκάλα.

φάλτσο μινόρε μιας αυγής .

Πέφτω,

αστέρι που δεν πρόλαβε να λάμψει,

για μιά ευχή που δεν ειπώθηκε ακόμη.

Πέφτω....

Κτενά Ρούλα