Iris Canea.

Είναι ένα ποίημα που τρέχει
μα δεν φτάνει
" σε κάποιο σίγουρο λιμάνι "
Διαμελισμό στο σώμα
" υποφέρει "
με κόπο στην στεριά
για να το φέρει
Φυσούν κουβέντες
μα κουβέρτες
μας σκέπασαν θανατικές
Βρεθήκαμε
σε χώρες μαγικές
όλοι μαγκιά και αραλικι
χρειάζονται
το χαρτζιλίκι
Μια αρπαγή στην περιουσία
όλοι το παίζουν εξουσία
Υγρός ο τάφος που μας πήρε
την τελευταία αναπνοή
Έτσι σου λένε είν ' η ζωή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου