Η ευτυχία είναι τόσο άπιαστη και η δυστυχία τόσο συνεχής που η ψυχή
δενξέρει αν φτιάχτηκε για να ζει πεθαίνοντας ή για να πεθαίνει ζωντανή.
Δεν πονάει μόνο η λύπη, περισσότερο πονάει η απογοήτευση που
δηλητηριάζει και μαυρίζει την ψυχή.
Γιατί η απογοήτευση γεννιέτε απο μια διαλυμένη ελπίδα
και από μια προδομένη εμπιστοσύνη.
Οι συνθήκες που ζούμε μας αλλοιώνουν, οι έννοιες και οι αξίες μας
χάνονται, οι θέσεις των ανθρώπων στη ζωή μας αλλάζουν.
Όλοι έχουν για όλα μια απάντηση, ακόμα κι αν αυτό είναι άλλοτε ένα ψέμα,
άλλοτε ένα λάθος και άλλοτε μια ψευδαίσθηση.
Υπάρχουν σχέσεις που σιγά σιγά γίνονται εφιάλτες.
Υπάρχουν 'φίλοι' που στην πορεία ξεγυμνώνονται και βγάζουν
τον δόλιο και τοξικό τους χαρακτήρα. Υπάρχει το για πάντα
που με τον καιρό αρχίζει να τρεμοσβήνει σαν την φλόγα του κεριού.
Όλα αυτά που ακούμε καθημερινά, μας κάνουν να επιζητούμε
την σιωπή και με την ανοχή μας συμβάλουμε και εμείς στην
διατήρηση αυτού του χάους.
Κάποιοι προσποιούνται ότι είναι κάτι άλλο απο αυτό που είναι
και κάποιοι προσπαθούν να γίνουν αυτό που θέλουν,
χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Και έτσι περνάει η ζωή μας
περιμένοντας ένα καλύτερο αύριο και το μόνο που συμβαίνει είναι
απλά να περνάει η ζωή μας.
Θεωρούμε άσχημο στην ζωή να μείνουμε μόνοι.
Το χειρότερο όμως είναι να ζούμε με ανθρώπους
που μας κάνουν νιώθουμε μόνοι.
Είναι μεγάλο λάθος να βάζουμε τον εαυτό μας στο ίδιο επίπεδο
με όλους αυτούς και να παριστάνουμε ότι τους αποδεχόμαστε,
αντί να τους περιφρονουμε και να τους αποδοκιμάζουμε.
Κάνουμε το λάθος να δείχνουμε οτι τους πιστεύουμε
και τους κατανοούμε.
Ετσι παραβλέπουμε το γεγονος οτι δεν μας σέβονται και παίζουν
παιχνίδια βρώμικα πίσω από την πλάτη μας.
Σίγουρα δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε όλους αυτούς
που υπάρχουν γύρω μας και απαιτούν ξεδιάντροπα να ακούμε
τις κούφιες θεωρίες τους χωρίς να αντιδρούμε.
Σταμάτα να λυπάσαι για το παρελθόν ήρθε η ώρα
να ζήσεις το παρόν.
Να βρεις τον εαυτό σου και να παλέψεις για να ανακαλύψεις
πόσο αξίζεις χωρίς να δέχεσαι τίποτα λιγότερο
από αυτό που σου αναλογεί.
Μάθε να μπορείς, όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου
να απολαμβάνεις πραγματικά τις στιγμές της μοναξιάς σου.
Να μπορείς να βλέπεις την ομορφιά ακόμα και τις άσχημες μέρες.
Να μετατρέπεις τα προβλήματα σε ευκαιρίες.
Να παίρνεις το ρίσκο, για τα όνειρά σου, για την αγάπη,
για την περιπέτεια. Μάθε να είσαι ζωντανός.
Η ζωή δεν είναι αυτό που θέλεις, αυτό είναι το Εγώ και σε περιορίζει.
Η ζωή είναι αυτό που σου αξίζει και αυτό είναι
η Ψυχή που σε Απελευθερώνει.
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να το πετύχουν αλλά όσοι το καταφέρουν,
βρίσκουν αφάνταστη ομορφιά, γαλήνη και ηρεμία.
Και να θυμάσαι. Μην ακούς ψιθύρους και ψέματα
γιατί στο τέλος θα τα πιστέψεις και θα χάσεις την αλήθεια για πάντα.
Γιάννης Χαραλαμπάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου