Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου με περιμένει ένας νέος εφιάλτης.
Αυτή δεν είναι άλλη μια στοιχειωμένη ανάμνηση,
αυτή είναι μια νέα μορφή βασανιστηρίων.
Οι νύχτες μου, περνάνε δύσκολα, αργεί πολύ να έρθει η αυγή, είσαι
μια σκέψη, που γεμίζεις τη ζωή μου με συναισθήματα και αναμνήσεις.
Το να μετανιώνεις και να λυπάσαι για το παρελθόν δεν αρκεί,
γιατί αυτό θα σε ακολουθεί με όλες τις καταστρεπτικές του συνέπειές.
και κάποιες φορές πάω και πάω χωρίς προορισμό, χωρίς σκέψεις.
Αναμνήσεις που γυρίζουν στο μυαλό μου, απο εκείνα τα βράδια
που δεν ήθελα ποτέ να ξημερώσουν.
Ήθελες να είσαι ο ήλιος που θα φώτειζε τη ζωή μου, εγώ ήθελα
να ήσουν το φεγγάρι που θα φώτιζε τις σκοτεινές νύχτες μου.
Τώρα έρχεσαι στον ύπνο μου σαν φάντασμα.
Είσαι το τελευταίο όνειρο της ζωής μου και ελπίζω
πως μια μέρα θα το ξαναζήσω.
Θέλω να χωθώ μέσα στα λάθη και τα ελαττώματά σου,
στην αναπνοή και τα μυστικά σου.
Θέλω να μπω μεσα στους εφιάλτες σου και να πολεμήσω
τους δαίμονες που σε βασανίζουν.
Θέλω να χάσω τον εαυτό μου μέσα σου με κάθε δυνατό τρόπο.
Θέλω να είμαι ένα κομμάτι απο τα όνειρά σου.
Αν είχα κάνει κάποιο λάθος, σε παρακαλώ να μου το πεις,
για να το επαναλάβω την σωστή στιγμή.
Γιάννης Χαραλαμπάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου