Την νεράιδα μου κι΄αποψε καρτερώ.
Ένα κομμάτι της ψυχής μου την έχει αγαπήσει
πολύ πριν την γνωρίσω, τώρα όμως την αναζητώ.
Έπρεπε να την χάσω για να καταλάβω
πόσο πολύ την αγαπώ.
Αν δεν έρθει, θα την δω και σήμερα,
σε ένα όνειρο μυστικό, σε ένα παραλήρημα
μέχρι να με βρει το πρωινό.
Το μεγάλο μου λάθος όταν ήταν δίπλα μου ήταν,
πως αντί να την εκτιμήσω την χρησιμοποίησα.
Τελικά αυτή ήταν πολύ περισσότερο απο ότι μπορούσα
να φανταστώ και εγώ πολύ λιγότερο απο ότι της άξιζε.
Δεν μπορώ να υπάρχω και να λέω ότι είμαι καλά,
όταν αυτό που θα μ' έκανε να αισθάνομαι καλά είναι αυτή,
η νεράιδα μου και είναι για μένα τα πάντα.
Δεν έχω πει σε κανέναν ότι έχω φτιάξει χώρο μέσα μου
μόνον μόνο γι' αυτή, θέλω να έρθει απόψε,
να μείνει μαζί μου μέχρι το πρωί.
Για να ζήσεις αυτό το μεγαλείο, είναι απαραίτητο
να είσαι γεμάτος αγάπη.
Έτσι είναι η αγάπη, πολλές φορές φούντωνει
στην πιο θλιβερή στιγμή της ζωής σου,
όταν έχεις χάσει την ελπίδα.
Το ξέρω πως όλοι με περιγελούν,
αλαφροΐσκιωτο με λένε και τρελό.
Μπορεί να έχουν δίκιο όμως εγω ακόμα καρτερώ.
Κάποιοι μου είπαν ψέματα πως εχει πιά πεθάνει,
χωρίς να σκεφτούνε οι ανόητοι
πως αν τους πιστέψω θα χαθώ.
Πως να ζήσω πια εγώ αν δεν νιώθω
την γλυκιά σκιά της να με περιβάλλει.
Πως να ζήσω αν θα πάψω να την καρτερώ;
Γιάννης Χαραλαμπάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου