Δεν μπορεί να είναι όμορφα τα μάτια που ποτέ δεν έκλαψαν,
δεν μπορεί να έχουν γαλήνη οι ψυχές που ποτέ δεν αγάπησαν,
δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι
που δεν είναι γενναιόδωροι.
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που χρειαζόμαστε
ένα ανθρώπινο χέρι να μας ακουμπήσει για να νιώσουμε
την ικανότητα να αγαπάμε.
Τα πιο μικρά πράγματα, είναι αυτά που μας κάνουν
πιο ευτυχισμένους και δίνουν μεγαλύτερο νόημα στην ύπαρξή μας.
Είμαστε η παραλία μιας θάλασσας, όπου γεννιόμαστε και πεθαίνουμε.
Είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε.
Το Σύμπαντος ζει μέσα μας, το σώμα μας είναι ναός,
η καρδιά μας το ιερό, η αγάπη μας η προσευχή
και η πίστη μας ο δρόμος.
Η σιωπή είναι η υψηλότερη μορφή λόγου,
η κατανόηση είναι η υψηλότερη μορφή ανθρωπιάς.
Αν αναγνωρίσουμε τη θεϊκή μας καταγωγή
θα έχουμε για πάντα την ευλογία.
Γιάννης Χαραλαμπάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου