Το «συγγνώμη» δεν είναι αρκετό...

Μερικές φορές το «συγγνώμη» δεν είναι αρκετό όταν η ζημιά έχει ήδη γίνει και οι πληγές είναι πολύ βαθιές, αφήνοντας σημάδια που ο χρόνος μόνος δεν μπορεί να σβήσει και το βάρος της προδομένης εμπιστοσύνης, των γκρεμισμένων ελπίδων και των αθετούμενων υποσχέσεων κρέμεται βαρύ στον αέρα, μια συνεχής υπενθύμιση αυτού που δεν θα μπορούσε ποτέ να αναιρεθεί. Οι συγγνώμες χάνουν το νόημα όταν οι πράξεις επαναλαμβάνουν τα ίδια επιβλαβή μοτίβα και τα λόγια λύπης είναι κούφια, αποτυγχάνοντας να επιδιορθώσουν τις ρωγμές στις σχέσεις ή να αποκαταστήσουν την αθωότητα που χάθηκε από την εξαπάτηση, τη χειραγώγηση ή την παραμέληση. Στον απόηχο του πόνου, η συγχώρεση είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός, που απαιτεί προσπάθεια, ενσυναίσθηση και κατανόηση και από τις δύο πλευρές, αλλά ακόμη και τότε, η θεραπεία δεν είναι εγγυημένη και τα φαντάσματα του παρελθόντος πόνου μπορούν να παραμείνουν. Η ευθραυστότητα των ανθρώπινων καρδιών απαιτεί περισσότερα από άδειες συγγνώμες. Απαιτεί υπευθυνότητα, γνήσιες τύψεις και προθυμία να επανορθώσεις, να ξαναχτίσεις ό,τι είχε σπάσει και να αποκαταστήσεις ό,τι είχε χαθεί. Όταν το «συγγνώμη» δεν είναι αρκετό, είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες των πράξεών μας, να αντιμετωπίσουμε τον καθρέφτη των δικών μας ελαττωμάτων και να αγωνιστούμε για λύτρωση, όχι απλώς συγχώρεση, αλλά αληθινή μεταμόρφωση. Via web.