Για τους Ανθρώπους... Γιώργης Κωστούρος.

Δεν είναι για μένα!
Ο αγώνας μου,
η μέρα,
ο ήλιος που ζητάω,
δεν είναι, μόνο, για μένα!
Πώς δεν το κατάλαβες αδερφέ;

Για σένα άφησα
τα περιστέρια του αύριο
να τρυγήσουν το κάθε μου σήμερα…
Για σένα άλλαξα το χρώμα του ονείρου μου
με της καρδιάς το χρώμα,
για σένα!

Πώς δεν το κατάλαβες,
αδερφέ,
κι άφησες τα λόγια,
την άγνοια,
το μαχαίρι της δύναμής σου
να με συντρίψουν;

Γραμμένο για τον πολιτικό κρατούμενο Γιώργη Κωστούρο

Αμνηστία... 9-4-1971