Έρωτα άργησες... Κική Γαβαλά

Μέρες άδειες χωρίς εσένα

νύχτες φωνάζουν χωρίς εμένα

ο κόσμος φάνηκε μια σταλιά

χάνοντας τη δική μας ανασεμιά.

Βουρκωμένος ο χρόνος

ζητά να κάνω πίσω

απ την αρχή

να σ' αγαπήσω

όλα τα λάθη σου

να σβήσω

σαν να μην έγιναν ποτέ

ποτέ...

Έρωτά μου

μοναδικέ

από ψευδαισθήσεις

γυμνέ

κόλαση μου γλυκιά

απωθημένη πεθυμιά

κλεμμένα φιλιά

μη μου χαρίζεις

κρυφά μη δακρίζεις

ψέματα σαν παιδί

μη λες

για μας μην κλαις

εσύ δεν φταις

αν ήρθα αργά

αντικρίζοντας φώτα κλειστά

κατεβασμένα ρολά

και πένθιμα ντυμένη

τη ζωή σου...

Έρωτά μου

παγίδα

φευγάτη ελπίδα

απαγορευμένη πεθυμιά

ρόδινή μου καρδιά

θα λαχταρώ

σαν σε θυμάμαι

την άδικη τύχη μας

θα μέφομαι

θα καταριέμαι

θα λυπάμαι...