Ποτάμια γιατί δε μου δίνετε νερό
να λούσω τα όνειρά μου;
Χρόνε γιατί κλέβεις καιρό
άνοιξη να μην ανθίσω;
Μοίρα πότε θ' αγαπηθώ
μην έχεις γραμμένο μόνο ν' αγαπήσω;
Ήλιε θεέ, πάρε με αγκαλιά
θέλω να με ζεστάνεις
Ουρανέ μου ώσπου φθάνεις
ανάλαφρο σύννεφο ταξίδεψε
την τρυφερή μου αγάπη
σε θάλασσας ακύμαντα πλάτη.
Τον καημό της πάρε σ' ορίζοντα αλαργινό
σβήσε τον, λιγάκι να χαρώ
χάρτινο καραβάκι κρύψε τον
σε ομίχλη δακρύων
δικός μου Πυγμαλίων
τ' ασημένιο φεγγάρι
της Αφροδίτης συμπόνια
για ερωτευμένο παλικάρι
να χαρίσει στ' άψυχο άγαλμά μου ζωή
μ' ένα του βασιλιά μυθικό φιλί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου