Κι εκεί που σκεφτόμουν
πως να διώξω τη μουντάδα αυτών των ημερών,
μια ιδέα φώτισε την απειλητική συννεφιά
που δεν ήξερε πως να ξεσπάσει σε ένα ανακουφιστικό κλάμα!
Όχι δε θα νοικιάσω ακριβή αποκριάτικη στολή
όπως άλλες χρονιές!
Ούτε θα πάω σε χλιδάτους χορούς μασκέ...
Τα νυχτερινά κέντρα ας μη με χαρούν τις Απόκριες αυτές. ..
Θυσίασα και τα ταξίδια στο εξωτερικό
που κάποτε άλλες χρονιές έκανα!
Ετσι κι αλλιώς δεν έχω παρέα να με εμνέει
και να με ξεσηκώνει!
Δε λυπάμαι, όσα έλθουν κι όσα πάνε!
Τα χρήματα που ξόδευα γι όλα αυτά
θα πιάσουν αλλού τόπο!
Που;
Στη ΔΕΗ για να μη κόψουν στο ηλεκτρικό σε αγαπημένους φίλους !
Και στην εφορία γιατί έχει παρανοϊκά αγριέψει!
Όχι κανείς δε μου ζήτησε δανεικά!
Ούτε μου επέστρεψαν ενα δάνειο που είχα δωσει πριν οκτώ χρόνια
καθώς η βιομηχανος φίλη που το πήρε
τώρα δεν έχει ούτε ψωμί να φαει!
Όχι δεν αντέχω πια να βλέπω γύρω μου άτομα μορφωμένα,
έντιμα και με περιουσία να φθάνουν σε απόγνωση,
σε κατάθλιψη, να παθαίνουν καρκίνους
και να μην έχουν χρήματα για φάρμακα!
Να πουλάνε όσο όσο ότι έχουν!
Να είναι άνεργοι και να τους βλέπουν σαν παρίες
γιατί κάποια καθάρματα πολιτικοί
μας πίνουν το αίμα και μας ξεπουλάνε!
Όχι δεν αντέχω!
Με τι κέφι εγώ να διασκεδάζω
κι άλλοι να ζουν μες σε ανείπωτη πίκρα;
Με τι καρδιά μωρέ παιδιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου