Σκέπασε η σιωπή την πόλη
κι ο ήλιος φεύγει βιαστικός
τα όνειρα μες την φορμόλη
χωρίς να βλέπουν ουρανό
εγώ σκαλίζω την χοβόλη
να βρω μια σπίθα να 'χω φως
Τι είναι αυτό που μας στοιχειώνει
φίλε μου για δεν μιλάς
γέμισε ο κόσμος χιόνι
πες μου πριν χάσουμε και εμάς
σαν να 'μαστε ψυχές λαθραίες
στης πόλης μέσα τα δεσμά
Χάθηκε η ζωή στην πόλη
ατάραχος ο φόβος μας κοιτά
ο έρωτας σπασμένο κομπολόι
και πως θα παίξουν τα παιδιά
με κάτι όνειρα αντάρτες
σινιάλα φτιάχνουν στα λευκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου