Τίνι τρόπο και για το τι αντάλλαξα τη ζήση μου με αυτήν της
Πηνελόπης δεν κατάλαβα... Για ποιον Οδυσσέα το έκανα αυτό;
Για κείνον..που την πλάτη του έκανα στασίδι εκκλησιάς
να ξαποσταίνω..να προσεύχομαι και πια την ψηλαφίζω
να δω αν άφησαν σημάδια τα φτερά... κι αυτός ο εκείνος
είσαι εσύ κι ας μην έχεις τα μάτια του Οδυσσέα...
στα αυτιά μου έρχονταν το αγκομαχητό τούτου του έρωτα
που εγκλωβίστηκε βίαια σε κάποια ρωγμή του χρόνου
και κινούσα να τον προλάβω μα..
λαβωμένα αγριοπερίστερα τα πόδια μου
από βόλια αδέσποτου καημού δεν είχαν ανάσα για βήμα..
μαζί σου αισθάνθηκα ως πρωτόπλαστη εξορισμένη
πριν γευτεί τον παράδεισο..μόνιμη επίτοκος να περιμένει
την ώρα να γεννήσει και τελευταία στιγμή πάντα
μια καισαρική τομή...μα δε μετανοώ..
θα σε γεννούσα όσες φορές χρειαζότανε...
ίσως την απάντηση κάποιο κοχύλι την έχει και περιμένει
να μου την ψιθυρίσει στο αυτί... φοβάμαι όμως
πως αν πάω στο ακρογιάλι, μαζί θα με περιμένει
και η τρίαινα ενός Ποσειδώνα...
γι'αυτό θα προσμένω το θάμα ακόμη...τη μορφή σου
να με θαμπώσει πριν ξεθωριάσουμε
και οι δυο σε έναν καμβά που δεν μας πρέπει...
αχ Οδυσσέα μου.. μα είναι απλό να επιστρατεύσω τις Σειρήνες
μάθε το...είναι εύκολο να πάρω την Κίρκη με το μέρος μου...
είναι διαθέσιμοι οι λωτοί...τίποτα από όλα αυτά όμως δε θέλησα
μήτε τα φουστάνια της Πηνελόπης να φορώ και να είμαι
έρμαιο μιας μοίρας...απλά πίστεψα πως θα είναι δικός μου
τούτος ο έρωτας και σαν αποφασίσω θα τον αναστήσω
φυτεύοντας βασιλικό στην ρωγμή που κρυψώνα του έγινε...
αχ Οδυσσέα μου...για ένα σου χαμόγελο καταδέχτηκα
να υφαίνω σε αργαλειό απόγνωσης...η μόνη στιγμή που
ύψωνα το βλέμμα ήταν να αντικρύσω του ορίζοντα το τέλος
για να δω την άλικη θωριά σου σαν αίμα να βάφει
το λιόγερμα σαν έρχεσαι κοντά μου...
τότε...τα αγριοπερίστερα θα'χουν γιάννει αίφνης
και θα τρέξουν να σε συναντήσουν
σε μια αναδίπλωση ενός κύματος που θα μας βαφτίσει ξανά...
αχ Οδυσσέα μου...ψυχανεμίζομαι πως δεν αργείς
και η καρδιά μου έχει φτερώσει... τελειώνω το υφαντό τούτου
του έρωτα..τον ακούω να ξυπνά βογγώντας
μέσα στη ρωγμή...τρέχω να ποτίσω το βασιλικό...
αλλάζω φουστάνι...σιμώνει το λιόγερμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου