Ας έβλεπα το γέλιο σου μια φορά μες τη καλή χαρά
έστω σε μια φωτογραφία να μου έφευγε η απορία
πόσο καιρό έχεις ξεχάσει να χαμογελάς
να συγχωρείς, ν' αγαπάς;
Τζiέρι μου τη μοναξιά δε τη βλέπεις δεν την αντέχεις
δεν την ακούς όταν ζυγώνει τη νιώθεις μαχαίρι που πληγώνει
όταν δίνεις φιλιά σε χείλη που δε λένε τρεμουλιαστά
το όνομά σου όταν δε ξεδιψούν με τον ίδρωτά σου όταν
δε μισανοίγουν από ηδονή κι ας τους δίνεσαι με ορμή...
Όλα στη ζωή είναι φως που διώχνει το σκοτάδι
μη με ρωτήσεις πως σ' άδειες κάμαρες
που βαριανασαίνουν χωρίς χάδι ανελέητες νύχτες
με τη σελήνη μακρινό σημάδι μ' αστέρια χλωμά δακρυσμένα
για εσένα που ζεις χωρίς εμένα στερημένα βράδια
του κορμιού χάδια τη μυρωδιά μου τη ζεστή καρδιά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου