Της θάλασσας ο καημός... Κωμοδρόμος Χαράλαμπος

Έχει η θάλασσα καημό

βαθιά στα σωθικά της,

είναι ο αφρός στο κύμα της

τα δάκρυα τα δικά της.

Κι όσο κι αν γλείφει τρυφερά

της άμμου τα κοχύλια,

έχει η θάλασσα καημό

πάνω στ' αχνά της χείλια.

Στρώνει η νύχτα όνειρα

μες στην υγρή αγκάλη,

και τ' ασημένιο πέπλο του

σαν βγαίνει το φεγγάρι.

Λησμονημένοι έρωτες

και στ' ανοιχτά οι βάρκες,

έχει η θάλασσα καημό

σαν ναυαγούν οι ναύτες.

Πάνω στα βράχια δέρνεται

το κύμα της,χτυπιέται,

θρηνεί και βασανίζεται,

την μοίρα καταριέται.

Είναι η φουρτούνα οδυρμός

είναι ο βυθός που κλαίει,

έχει η θάλασσα καημό,

ο άνεμος τα φταίει.