Ένα σούρουπο γλυκό με χρωμα φθινοπωρινό αποφάσισε η Φυση
δυο έρωτες να σμίξει.
Δεν έπρεπε να το μάθει άνθρωπος στη γη.
Ήταν σπάνιο, εκλεκτικό ... που δεν υπήρχε επιλογή.
Η φύση μεταμόρφωσε ενα καλό, ριζωμένο βουνό
σ’εναν άντρα που κρυβόταν η ψυχή του στα πεύκα.
Αναζητούσε το ταίρι του για χρόνια....δεκα
Ηταν η λατρεμένη του Γκρέκα.
Η Φυση πλυσιασε το ταιρι ανύποπτο βουνό,
πανεμορφο με κλαριά και φύλλα αφράτα.
Με τον απαλό άνεμο τα μαλλιά της φυσούσαν...
σκόρπιζαν μαγνητικά αρώματα σαν μείγμα σοκολάτα.
Μίλησε στου βουνού την πονεμένη καρδιά
και βγήκε η ψυχή του θηλυκου με δάκρυα.
Η Φυση τους έφερε κοντά και άναψε μια λαχτάρα σαν φωτιά.
Κοιταζόντουσαν ο ενας στον άλλο στα μάτια με βλέμματα γλυκά,
μιλουσαν κι το πάθος αύξαινε με κάθε λεπτό.
Ήθελαν να το σκάσουν χωρίς να το μάθει
η Φυση παρόλα που τους έκανε το καλό.
Ακόμα αν ήταν να πέσουν από γκρεμό.
Κοιτάζοντας στα μάτια χωρίς μηλιά ..... με πάθος μεγάλο,
συμφώνησαν την διαφυγή τους νομίζοντας με ένα σοφό σχέδιο.
Ένωσαν τα μακριά κλαριά τους να πιαστούν σφικτά αγκαλιά.
Σαν ξεκίνησαν να φύγουν, βροντές ακούστηκαν ....
Άρχισαν αστραπές, καταιγίδες κι πλημμύρες.
Τα βουνά, ο πρίγκιπας κι η πριγκίπισσα, τους έπιασε τρόμος.
Μια άγρια φωνή τους φώναξε συγχρόνως.
Φανερώθηκε μπροστά τους η Φύση με προδομένο βλέμμα
κι δεν πίστεψαν ότι θα ανακάλυπτε το δικό τους ψέμα.
Τιμωρήθηκαν για αυτή την πονηρή πράξη.
Η Φύση δεν τους άφησε περιθώριο κανένα.
Το ανακοίνωσε στα υπόλοιπα κάλλη κι υπάρχοντα
της γης για να τους εκθέσει.
Με το παλιόκαιρο τους πάτησε τα φρένα.
Μετεμφιεστηκαν ξανά στο πρωτότυπο τους
και σκληρεναν σαν πρώτα ...
Νύχτωσε, μαύρισε ο τόπος.
Είχε κρυφτεί το φεγγάρι και ούτε έλαμπαν φώτα.
Καθε βουνό μακριά από το άλλο, στην δική του θέση.
Αυτή ήταν η κατάντια τους μετά από την εκμετάλλευση
και κοροϊδία ... το ευχαριστώ και την αχαριστία.
Έτσι έφτασε το τελος της παράνομης αγάπης.
Βουνά είναι και έμειναν.
Οι ερωτευμένοι για την αμαρτία αυτή,
αιώνια θα μείνουν μαρμαρωμένοι κι καταδικασμένοι.
...Marw Petrina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου