Ξεμείναμε
από όνειρα τα μούσκεψε
η βροχή, τ' αφήσαμε ανέγγιχτα
και μείναμε μοναχοί!
Τα όνειρα
θέλουν αγκαλιά
και όχι αδιαφορία σ' αγγίγματα
ψυχής έχουν επιθυμία!
Μαζί τους εγω
πορεύομαι σε κάθε χτυποκάρδι,
δίχως αμφισβήτηση συντροφιά
με το φεγγάρι!
Ποτέ μου
δεν τ' αγνάντεψα δεν
τ' άγγιξε η ψυχή, όλη τη νύχτα
κούρνιαζαν κι έφευγαν την αυγή!
Τα άγγιζα
στο ξημέρωμα λίγο
προτού να φέξει, σε μια σκιά
εστίαζα που 'χε γαλάζια τέρψη!
Ήτανε το
χαμόγελο το γαλανό σου
βλέμμα, μα πάντα ήσουν στ' όνειρο
μια θάλασσα για μένα!
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου