Ασ' ανάψουμε τ' αστέρια
κι ας αγγίξουμε τις ψυχές μας, μέτρα εσύ
να μετρήσω κι εγώ, σε ποιά φεγγαράδα
αλωνίζει το βλέμμα!
~~~~~
Σε ποιά δειλινά ακροβατεί
η σκέψη, με πήρε η νύχτα είναι σαν να' σαι εδώ,
στον ορίζοντα σου ανιχνεύω μελαγχολικά σάββατα!
~~~~~
Κι εκείνα τα κρυμμένα φιλιά
χωρίς γεύση, γεμάτα απο πάθος σιγοκλαίνε
σ' απόμερα αφηρημένα πρωινά, ταξιδεύουν κι αυτά
στο τελευταίο ξέσπασμα τ' ανέμου!
~~~~~
Στα άνυδρα υποσυνείδητα
του νου, στου στεναγμού τη σιωπή,
κι απόψε θ'ανάψω τ' αστέρια μπας και φανεί
η σκιά σου, να δαμάσω τα πορφυρά σου χείλη!
~~~~~
Να πιώ τ' άρωμά σου να ξεδιψάσω
στο γαλάζιο των ματιών, σου στο ερωτικό τους
το ρέμβασμα!
~~~~~
Άφησέ με να' ρθω μαζί σου ν' αρμενίζω
στ' αγνάντι σου μια στιγμή σου να ζήσω ονείρου,
να σε χορτάσω θέλω, να σε πιώ σε μια στροφή
του ονείρου, ν' ανιχνεύσω τους θυσαυρούς του βυθού σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου