Μύρο λουσμένη θάλασσα
Η αλμύρα σου σταγόνα
Στα βλέφαρά της αντοχής
Της υπομονής αγώνας
Θάλασσα ηλιοσταλαχτη
Του ουρανού καθρέφτης
Γλυκοφιλουσα τον γιαλό
Νύφη, στου αγέρα την μέθη
Διάφανη κόρη αστείρευτη
Καθαρολουσμενη
Την πίκρα ξελογιαζεις της ψυχής
Στο αστέρι που μακραίνει
Στην αμμουδιά ξεβράστηκε
Του ναυτικού ο πόνος
Ο ήχος σου πλανευτρας κοπελιάς
Στης μοναξιάς τον θρόνο
Πότε η αντάρα σου βροντή
Ξεφάντωμα της νιοτης
Άλλοτε γαλήνη κολυμπά
...Eleni Stoilou...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου