ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ: Η γειτονιά μου (Μια ανάμνηση )... Μαρία Ιωάννου

Αναπολώ τα χρόνια που πέρασαν .

Έίναι αξέχαστα !! Κάθε σούρουπο και ας είμαι μακριά

την γειτονιά μου την φέρνω πάντα στο μυαλό μου .!!

Γειτονιά μου μοσχομυρισμένη από τα γιασεμιά ,τα φούλια

και ανθοστολισμένη από άνθους των όμορφων

περιβολιών σου, μου λείπεις πολύ .!!

Εκείνη η εικόνα των μανάδων μας να κάθονται μόλις

έπεφτε το σούρουπο στο κατώφλι του σπιτιού μου ,

όλες αγαπημένες να πίνουν τον καφέ τους .!!

Μίλαγαν ψιθυριστά να μην ακούγαμε τι λέγανε εμείς τα παιδιά .

Πονηρά όμως εμείς κάναμε τάχα πως παίζαμε και στήναμε αυτί .

Μας παίρνανε χαμπάρι και ξέσπαγαν σε γέλια τρανταχτά

και ήταν τόσο αλλιώτικα ,λες και τα έπαιρνε ο αέρας

μαζί του και τα έκανε τραγούδι .!!

Το άκουσε και ο νερόμυλος και μέθυσε και άρχισε να γυρίζει

μπαίνοντας σε ένα κυκλικό χορό μαζί με τα φτερά του .!

Γάργαρο τότε το νερό τρέχει γρήγορα , κελαρυστό στο

αυλάκι ποτίζοντας τις πορτοκαλιές στο όμορφο περιβόλι .!!

Αχ πως ακουγότανε αυτή η νεροσυρμή καθώς περνούσε

σαν ένας άνθος λεμονανθού μέσα από τις βραγιές .!!

Εικόνες που δεν έσβησε ποτέ ο χρόνος και ας πέρασε

τόσο γρήγορα αλλά και τόσο αργά γιατί κύλησε μέσα

στην ρουτίνα του αγώνα για την επιβίωση μας .!!

Ο πόλεμος ανελέητος σκόρπισε τις ζωές μας

ένα όμως δεν κατάφερε να αλλάξει τις ψυχές μας .

Αχ πόσο θάθελα να ήμουνα ξανά εκεί να μου ζέστανε

το γέλιο τους την ψυχή μου .

Μου λείπει η γειτονιά μας μου ψιθυρίζει μια γνωστή

και αδερφή ψυχή μου !!.

Γυρνάω ,χαμογελώ, δεν είμαι μόνη μου .!

Ναι ενώνονται οι φωνές μας και γίνεται μια .!!

Θα γυρίσουμε ξανά ,ο χρόνος δεν μπορεί να σταματήσει

τις καρδιές μας να χτυπούν , ούτε να μην αγαπούν και πολύ

περισσότερο να σταματήσουν να θυμούνται ΕΣΕΝΑ ΠΟΤΕ !!