Μούσκεψαν
οι αναμνήσεις στο διάβα τους
στη βροχή, τον ήλιο προσμένουν
να στεγνώσουν να ξαναγίνουν ζωή!
Ξέφυγαν
στη βρόχινη μυρωδιά,
να δραπετεύσουν ήθελαν στα
χρώματα της μοναξιάς!
Τις ψάχνω
στης ψυχής μου τ' απάγκιο,
στους ήχους της νύχτας
σε κάθε αστραπή!
Τις ψάχνω
στη φλόγα του τζακιού
στο θολωμένο γιαλί στ'
απέναντι γιασεμί!
Στη βροχή
στα δακρυσμένα
τριαντάφυλλα στης αυγής
την ανατολή!
Τις κρατώ σαν
προσευχή στο συρτάρι
της ψυχής μου, είναι εκεί,
κλειδωμένες τις αγγίζω τρυφερά
στη μοναξιά της σιωπής!
Αναμνήσεις
της μνήμης αντίγραφα
υφάδι του νού, στο ξημέρωμα
μοιάζουν στάλες καημού!
Η δική σου
ανάμνηση μοιάζει γιορτή,
στο φιλί που ανταλλάξαμε,
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου