Ξινή βροχή... Ζερβου Τριαδα.

Ξεθώριασαν οι αστραπές,οι κεραυνοί κοιμήθηκαν!

Τ'αστέρια πέσανε στη γη και τα φεγγάρια κρύφτηκαν!
Τα νέφη γίνανε καπνός,οι ορίζοντες χιτώνες!
Το κάλλος το αρχέγονο χάθηκε στους χειμώνες!

Αιχμαλωτίστηκε η αυγή στα σπήλαια των πάγων!

Σε τάφους μέσα θάφτηκαν τα κρόταλα των μάγων!

Στους ουρανούς αδύναμα,τα λιγα αστροπελέκια!

Απομεινάρια των καιρών,σαν άσφαιρα τουφέκια!!

Ξινή βροχή,χρωματιστή ποτίζει τις ψυχές.

Ο Αλφα έμαθε να κρύβεται γεμάτος ενοχές.

Ο Βήτα αδιάφορος πετά η φτιάχνει ρύπους,

Ο Γάμα αράζει στα κλωνιά και ζωγραφίζει στίχους.

Η γη πασχίζει ανήμπορη να κλείσει τις πληγές της.

Να λευτερώσει επιθυμεί τις ομορφες αυγές της.

Δίνει συχνά στους μάγους της,το μαγικό ραβδί!!

Αλλά κι αυτοί!!!Κανένας τους δεν θέλει να το δει.