Ήσουν έρωτας,
κρυστάλλινο νερό πηγής που ξεδιψούσα.
Ζεστό μαϊστράλι που στο λαιμό απάγκιαζε,
λάγνο μενεξεδί στο βύθισμα του ήλιου το δειλινο.
Ήσουν χάδι,
ακράγγισμα δισταχτικό στ΄ Αποσπερίτη την ώρα.
Μοσχοβολιά γαζίας στου κόρφου το φανέρωμα,
κανέλλα και γαρύφαλο στ' αέρινο φιλί μου.
Ήσουν λαχτάρα,
γλυκό τριαντάφυλλο που μούδιαζε τα χείλη.
Γαρδένια και βασιλικός στο παραθύρι της ψυχής'
φυλαχτό από τίμιο ξύλο ραμμένο στο λινό νυχτικό.
Ήσουν προσμονή,
σκαρί που περίμενα να φανείς στο αραξοβόλι μου.
Ουράνιο τόξο μετά της ψυχής την καταιγίδα'
ανθισμένη μυγδαλιά μες τα λευκά του χειμώνα.
Μα μίσεψες και στέρεψε η κρήνη
κι έμειναν ορφανά τα χείλη απο φιλί .
Στη δύση του ήλιου κοιμήθηκες Έρωτας
μα πριν της αυγής το φανέρωμα ντύθηκες ΑΠΟΥΣΙΑ!
Ο ομώνυμος πίνακας ΑΠΟΥΣΙΑ που συνοδεύει τους στίχους μου,
απέσπασε το Ά βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Εικαστικών
που έγινε τον Σεπτέμβριο στη Ιθάκη και ανήκει
στην αγαπημένη μου φίλη και εξαιρετη εικαστικό Fofi Kouka.
...Σταυρούλα Δεκούλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου