Έρχεται κάποια στιγμή
που βιώνεις το τέλος
ενός υπέροχου έρωτα,
τα κομμάτια της ζωής σου
είναι σκορπισμένα ολούθε
και το νιώθεις σε κάθε στιγμή...
Τα επιχειρήματα του έρωτα
έχουν εξανεμιστεί
γίνανε αναμνήσεις,
ξεχασμένα αισθήματα, ενοχές...
Ισορροπείς με την ψυχή σου
μα οι νύχτες περνούν
αδιάφορες, ασήμαντες,
σαν να γνωρίζουν και οι ίδιες
πώς δεν υπάρχει σκοπός
δεν περιμένεις τίποτε...
Νομίζεις εκείνη τη στιγμή
ότι αυτό που ζεις είναι ελευθερία,
και μετά να διαπιστώνεις
πως αν δεν ανθίσει στην καρδιά ο έρωτας
ελεύθερος δεν θα εισαι ποτέ...
..Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου