Στους ρυθμούς της χαράς,της λύπης,του μίσους,του θυμού
και όλων εκείνων των συναισθημάτων χορεύω για σένα
για μένα,για όλους.
Χορεύω ώστε να βγουν από μέσα μου όλα εκείνα τα
συναισθήματα που με πνίγουν,που με πονούν,με σκοτώνουν.
Χορεύω για να ξεχάσω,χορεύω για να θυμάμαι,
χορεύω για να ζήσω.
Όμως δε ξεχνώ και πονάω!!
Ο χορός είναι ζωή,ο χορός είναι χαρά,όταν χόρευα
ένιωθα ελεύθερη, ευτυχισμένη, γεμάτη, πλήρης.
Έχω χρόνια να νιώσω εκείνα τα όμορφα συναισθήματα
ελευθερίας, χαράς και ζωντάνιας.
Αν η ζωή έδινε μια ακόμη ευκαιρία ήξερα
τι θα έκανα στη ζωή μου. Θα χόρευα ξανά!
Ένα όνειρο ανεκπλήρωτο.
Χορεύω στους ρυθμούς της ζωής πια,της καθημερινότητας,
μα δε με πειράζει,δε με ενοχλεί.
Αν και η μοναξιά είναι πια η συντροφιά μου,δε με πειράζει,
υπάρχει πιο σίγουρη φίλη από τη μοναξιά;
Ποτέ δε θα σε προδώσει,ποτέ δε θα σε πονέσει,
πάντα εκεί κοντά σου να σου κράτα συντροφιά.
Κάποτε ήταν ο χορός ο καλύτερος μου φίλος,μα τώρα έχω
την μοναξιά μου φίλη.
Καλώς ήρθες μοναξιά μου,αντίο καλέ μου φίλε.
Ίσως κάποτε ξανασυναντηθούμε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου