Αδύναμοι και άδειοι από αισθήματα.
Το σήμερα σηκώνουν πιά στις πλάτες.
Τα λόγια τους στ' αυτιά τους κουδουνίσματα.
Δεν έχουν πιά καθόλου αυταπάτες.
Αγάπησαν και έζησαν το όνειρο.
Στα μάτια τους ξεκίναγε η μέρα.
Ταξίδευαν σ' εκείνα και χανόντουσταν.
Ανάσες ρούφαγαν σ' αυτά, νύχτα ή μέρα.
Αγάπησαν πολύ...έμαθαν κι έπαθαν.
Πικρή ζωή, χαμένα τα αισθήματα.
Λόγια πικρά κι οι δύο πιά ξεστομούσαν.
Δεν άξιζε η αγάπη τους βολέματα.
Μαΐστρους μόνο ανέμους που φυσούσαν.
Δεν πίστευαν στο αύριο της σχέσης τους.
Μονάχα στο παρόν της κάθε μέρας.
Και μέρα μέρα χάθηκε η αγάπη αυτή.
Σαν φύλλο που το παίρνει ο αέρας.
Τώρα σιγά σιγά και βήμα βήμα.
Αφήνουν πίσω ότι κι άν τους πλήγωσε.
Κρατάνε στης καρδιάς τους τα υπόγεια.
Τα όμορφα του έρωτα τα λόγια.
Αγάπησαν...έπαθαν και έμαθαν.
Μα άξιζε ότι ένοιωσαν με πάθος.
Ποτέ να μη σκεφτείς πώς όλο αυτό.
Στο τέλος τους πως ήταν ένα λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου