Τη νύχτα
που όλα σε μεγέθυνση προβάλλουν
τον φόβο σου
σφιχτά τον αγκαλιάζεις,
αναδιπλώνεσαι και τόσο τρομαγμένος,
«χωρίς περίσκεψη, αιδώ και λύπη»
τα τείχη σου ψηλά θεμελιώνεις.
Τον ίδιο σου τον εαυτό
αναίσχυντα προδίδεις.
Γιατί σε βόλεψαν τα ψεύτικα τα λόγια
-εφέδρανα έχουν γίνει
στη δική σου αδιαφορία-
για να δηλώνεις εξαπατημένος
κι αποποιούμενος ευθύνες
να κοιμάσαι.
Κι ακόμα δεν το ένιωσες πως η ζωή σου
από τον δείκτη του χεριού σου εξαρτάται,
που όσο δεν τολμάει στη σκανδάλη,
θα υπάρχει πάντα κάποιος να σε σημαδεύει.
...Βαρβάρα Χριστιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου