Πως να σωπάσω στον θυμό μου;
Πως να ησυχάσω την εκρηξή του μέσα μου;
Που να βρώ χρώμα να ζωγραφίσω τη σιωπή του;
Και με τι λόγια να την καλοπιάσω;
Εκεί που σμίγει ο λυγμός με το σκοτάδι,
και γεννιούνται φαντάσματα κι αερικά,
με παγωμένα βλέμματα κι ανύπαρκτα χαμόγελα...
Εκεί που τελειώνει ο θεός,
Αρχίζει να χορεύει ο διάολος μέσα μου...
Και θέλω να τα σπάσω όλα!
Θέλω να ουρλιάξω με φωνή άσχημη, αποκρουστική,
που να μή μοιάζει ανθρώπινη.
Μπάς και τρομάξουν τα φαντάσματα μου,
και φύγουν μαζί με το διάολο απο μέσα μου...
Κι έτσι λυτρωμένη να βγώ στη βροχή,
να χορέψω ξυπόλητη...
Και συ σε μιαν άκρη,
να με κοιτάς με μια απορία
ζωγραφισμένη στα μάτια,
Κι ένα μικρό μειδίαμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου