Να Πιάσω Τη Μουστάκα... Τριάδα Ζερβού.

Ένα μικιο ζαριφικο,

σπαθάτο και κουρλάτο,

μ' ατζάκι φίνο,τορνευτο,

γυαλιστερό τριζάτο,

περνά τη στράτα και θωρώ

τον ουρανό σφεντυλι!

Γιατί γελά μου πονηρά

και μου σουφρωνει χείλη.

Τουρλωνει τα οπισθια,

σιεται λυγιεται ομπρός μου

ψυχομαραινομαι,διψώ,

θελαίνεται το φως μου.

Ξεραίνονται τα χείλια μου

κόβγεται η αναπνια μου

μια λέξη δεν μπορώ να πω,

χάνω την ε μιλιά μου..

Ήντα να κάμω Χριστιανοι;

Εσωκουζουλανε με!

Αγρίζι παίρνω να κλουθω,

ο πόθος ηλιωσε με.

Πως να τη φταξω που γλακά,

ζουριδα απάνω κατω,

κι εμένα η νιότη μ' άφηκε;

Αχι πανάθεμα το...

Κιαμμια βολα με προκαλεί,

σαν το καζά με παίζει,

σιμώνει εκεια που καθομαι

κι απλώνει στο τραπέζι,

τ 'ατζακια τζη τα χέρια τζη,

τα όμορφα τζη στήθη..

Αρχίζει και βαταλαλεί

και όπου με πετύχει..

Λέει μου μπάρμπα μου καλέ

χαρώ τα γω τα κροσα,

που τα 'χει το μαντήλι σου!!

Μου φαίνονται καμπόσα.

Χαρώ το'γω πουκάμισο,

χαρώ το το ζωνάρι,

χαρώ τηνε κορμοστασα!

Μπάρμπα 'σαι παλικάρι!

Χαρω τζη τσι στιβανες σου!

Να πιάσω τη μουστάκα;

Ετουτα να αξωνει μου

και κατουρώ τη βράκα...

Εχω στο σπίτι την κερα

με την κοιλιά στο γονα,

για να γενει μωρέ η δουλειά

κάνω μεγάλο αγώνα!

Φορεί ένα κακοφιστανο

μακρύ φαρδύ σα ράσο,

θωρω ντη ταραχιζομαι,

βηχω,πλαντω,λαφασω..

Εχει κι εκείνη ανθρώποι μου

μουστάκι και γενειάδα!

Τα ξεπατωνει δυο φορές,

με τρεις την εβδομαδα.

Κι από την άλλη το μικιο

το νου μου να ταράζει!

Μ ενα ντου σκερτσο αισθάνομαι

το αίμα μου να βράζει!

Ηντα να καμω ο Χριστιανός,

που στο χωριό γελουνε,

οι κοπελιές,οι νεαροί

κι όλο με περγελουνε;

Τριάδα Ζερβού