Κι ήταν η νύχτα όμορφη.
Λουσμένη απ' αστέρια.
Με είχες αγάπη μου εσύ.
Στα δυό σου χέρια.
Κι έλαμπαν τα χαμόγελα.
Στα πρόσωπά μας.
Ήταν η αγάπη μάτια μου.
Στα βήματά μας.
Στα χείλη μας ο έρωτας.
Κάθε πρωί γεννιόταν.
Τη φλόγα και το πάθος μας.
Αναμετριόταν.
Κι ήταν ο κόσμος μαγικός.
Σαν σε ταινία.
Καραμελένιες οι καρδιές.
Ήταν μαγεία.
Άγγιζε η αγάπη τα φιλιά.
Και τα μεθούσε.
Και στα φτερά του έρωτα.
Χρυσοκεντούσε.
Όπου περνούσαμε εμείς.
Έλαμπε ο ήλιος.
Στης θάλασσας την αγκαλιά.
Γινόταν φίλος.
Ξένοιαστα πρόσχαρα παιδιά.
Να τραγουδάμε.
Τον έρωτα και τη χαρά.
Να προσκυνάμε.
Κι ότι βαραίνει την καρδιά.
Να προσπερνάμε.
Κι ήταν η αγάπη πιό γλυκιά.
Κι από το μέλι.
Ποιός θα μου πει στ' αλήθεια.
Πως δεν τη θέλει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου